Beixo, de fiets met cardanas, deel 3
Na 1,5 jaar is het weer eens tijd voor een update over de Beixo fiets van de Kempenstoemper. Ondertussen zijn er weer 1000-en kilometers mee gereden inclusief de winter van 2009-2010 die bijzonder veel sneeuw en ijs in petto had. De gemeente Eindhoven bestreed de gladheid door overvloedig te pekelen dus een echte test voor het gesloten cardanassysteem van Beixo. Het kapje van de cardanasaandrijving bij het achterwiel is na de winter verwijderd om te zien of de aandrijving enige smering (met vet) behoefde maar dit was niet nodig. Er was ruim voldoende vet aanwezig voor de smering. Tijdens het fietsen voelde en klonk alles nog hetzelfde.
Wat er wel veranderd is: 1) de voorband, ingeruild voor een smaller exemplaar, de dikke stoere voorband paste eigenlijk niet goed in een normale fietsenstalling. Bij de muziekschool werd bijna de hele fietsenstalling omvergetrokken, zo strak.... 2) de zadelpen, ingeruild voor een langer exemplaar. Door de lichaamslengte van de kempenstoemper (1,9 m) stond de zadelpen van 30cm bijna op max. Uiteindelijk ontstond er een irritante tik/kraak. Na vervangen door een Ritchey-pen van 40cm geen tik of kraak meer gehoord. 3) het zadel, doordat er gestikte naden op het originel Dr.Air-zadel zaten, sleten de broeken van de kempenstoemper erg snel. Zadel is vervangen door een naadloos exemplaar met gel en gleuf van Terry. 4) een nieuw setje remblokken van BBB (tri compound)
Verder is de verende voorvork onder handen genomen. Een voorpoot werd telkens bruin (van de roest ?) en het in- en uitveren ging aardig zwaar en schokkerig. Het blijkt een hele simpele voorvork te zijn met een veer-rubber demping, made in China. Na het verwijderen van de doppen voor het instellen van de veerspanning, kunnen de veren uit de poten worden verwijderd. Vervolgens kan met een lange inbussleutel de inbusbout onderin de veerpoot losgedraaid worden en trek je de vorkdelen uit elkaar. Het onderste gedeelte (waar de verchroomde buizen in vallen) zat behoorlijk vol met allerlei zooi/drek. In de zooi zat ook nog een veer die de rebound verzorgde verborgen. De veerpoot die telkens bruin werd na in/uitveren vertoonde idd roestvorming beneden de rubber afdichtingen. De verchroomde buizen schuiven normaliter soepel langs kunststof hulzen die in het onderste gedeelte zijn geplaatst met hulp van een beetje smering (glijlager). Met al die roest en prut wordt dat toch een beetje lastig... Alle onderdelen zijn flink gereinigd en weer terug inelkaar gezet en de vering verloopt weer soepel.
Conclusie van deze review: de cardanasaandrijving functioneert nog steeds prima. Vork is van mindere kwaliteit en heeft meer onderhoud nodig.