| Datum | Titel | Zin/Onzin |
| 29 november 2009 | Stoempersklub.com 5-stappenplan voor aktiviteitenselektie | zin/onzin |
| 29 augustus 2009 | Vernieuwde tussenstand Adelaar van Stoempersklub.com | onzin |
| 20 juli 2009 | Tussenstand Adelaar van Stoempersklub.com | onzin |
| 18 juni 2009 | Stoempen met continue bloedsuikermeting | zin |
| 28 december 2008 | Mountainbiken in het donker ?? | onzin |
| 12 december 2008 | Kredietcrisis ?; budgettips voor je MTB | zin |
| 21 september 2008 | Adelaar van Stoempersklub.com | onzin |
Na de Puy de Dome perikelen van de Kempenstoemper en de beklimming van de Champ de Feu door de zwarte, is er een geupdatate versie van de adelaarschart gemaakt.
Na enig e-mailverkeer, is er een ge-updatete versie van de adelaarslijst geplaatst. Blijkbaar wordt het toch enigzins serieus genomen :-).
De Kennemerstoemper refereerde er al naar in zijn verslag van zijn trainingkamp in de Ain: de Adelaarslijst van de Stoempersklub van 2009. Na het klimgeweld o.a. in de Vogezen, Pyreneeen en Dolemieten is er een tussenstand opgemaakt en lijkt Stoemper Marcel aka de Zwarte de koploper te zijn. Uiteraard zal er hier en daar de nodige discussie zijn over de waardering maar cyclingcols.com blijft de referentie. Een andere uitstekende website is climbbybike.com die wel de klim naar Wengen, la Valle heeft gecatalogiseerd waardoor de Kempenstoemper stuivertje had gewisseld met de Zwarte. De steekpenningmeester en de Hunebedstoemper staan kort in het klassement. Het is maar de vraag wie er nog wat in het verschiet heeft...
Zoals al eerder geschreven was het 13 juni zover: Limburgs mooiste met een continue meter voor de online registratie van de bloedsuikerspiegel. Op woensdag 10 juni werd de sensor geplaatst op mijn bovenarm door mijn diabetesverpleegkundige. Na een goede uitleg waren na een uurtje de eerste resultaten al af te lezen. Wel moest er in eerste instantie nog wat gekalibreerd worden, maar het zag er hoopvol uit, totdat het noodlot toesloeg. 's Avonds was de pret al weer voorbij: de batterij in de zender gaf aan dat die leeg was terwijl er 's morgens nog 75-100% capaciteit inzat. Na overleg met de leverancier (hulde voor de 24uur supportdienst) en een heel ingewikkeld verhaal moest er de volgende dag weer een nieuwe sensor geplaatst worden. Gelukkig was dit op de donderdag nog mogelijk en kon er weer verder gemeten worden. Op vrijdag al de eerste testrit gemaakt met de meter. Erg handig dat je tijdens het fietsen alleen even op het kastje hoeft te kijken hoe laag of hoog je zit. Wat nog veel handiger is dat ook wordt aangegeven of je bloedsuiker aan het dalen of stijgen is. Hierdoor weet je of je wat suikers moet nemen of juist een trappie harder moet doen!
Zaterdagochtend om 9:45 aan het vertrek van LM als de cyborg-stoemper. De details van files etc vind je overigens in het ritverslag. Doordat de meter aangaf dat we wat aan de lage kant zaten, maar een banaan + krentenbol naar binnen gewerkt en daarna de rode lus van 150km trappen. Gedurende de rit heb ik zeer regelmatig de meter in de gaten gehouden wanneer dat mogelijk was. Gelukkig bleven de waardes zeer stabiel ondanks de onregelmatige intensieve inspanning. Na de pauze wel wat last gehad van een inzakkende glucose-spiegel, dus daar wat extra gegeten en het inspanningsniveau iets verlaagd waardoor we keurig binnen de lijntjes bleven. Nadat we over de finish waren gelopen (!!!) vanwege de drukte begon ik toch te voelen dat het wat minder werd. Dit is overigens een bekend fenomeen, na een intensieve training wil vaak de bloedsuikerspiegel nog flink zakken ook al doe je niets meer . Dit resulteerde in een hypo in de terugrit naar de auto. Wat dextro en lauwe cola en we waren weer aanspreekbaar. Zie de grafiek rond 17:30. Op woensdag de 17e de resultaten met mijn dietiste en diabetesverpleegkundige besproken. Ze waren onder de indruk van de goede waardes. Wat vooral goed te zien was dat door een inspanning de bloedglucose zeer sterk positief wordt beinvloed. Wat we al wisten is dat bewegen per definitie dus goed is voor suikerpatienten! Wel vonden ze dat ik erg veel at tijdens LM. Toen ik aangaf dat je al gauw 4000kcal verbrandt en mijn inname slechts 1300kcal aan koolhydraten was, werd dit duidelijk. Tijdens de "soeplozepauze" had ik nog wat insuline toegediend, dit had ik niet hoeven doen want dan was mijn glucose niet ingezakt. Dit kun je ook zien in de bijgevoegde grafiek, waarbij rond 15:15 een dip begint.
Daarnaast zagen we ook dat mijn insuline in verhouding tot mijn eetpatroon niet helemaal klopte. Ik spoot soms teveel voor de hoeveelheid eten. Dit leverde weer het probleem op dat ik niet zoveel insuline spuit. Wanneer je van 3 eenheden naar 2 eenheden gaat heb je dan al snel te weinig insuline (afname 33%!). Oplossing hiervoor is de zogenaamde "kinderpen" waarmee je in halve eenheden kunt doseren. Ik voel me gelijk een stuk jonger met mijn mickey mouse pen ;-).
Ik heb een zeer positieve ervaring met het continue meten van de bloedglucose. Het geeft een hoop zekerheid waardoor het gevoel van "zomaar" wat doen is verdwenen. Ook weet ik nu beter wat ik kan en moet eten onderweg voor de Dolomieten marathon. Het enige nadeel aan de meter was dat de resultaten 15 minuten vertraagd zijn. Wat op het display staat is de waarde van 15 minuten daarvoor, maar desondanks dit ongemak wilde ik de meter eigenlijk niet meer missen. Nu maar wachten op de dag dat dit standaard in het pakket voor diabetespatienten komt!
Meer info over de navigator vind je hier.
Door de Hunebedstoemper. Omdat ik als stoemper met diabetes toch altijd maar wat deed qua voeding, drank en bloedglucose, heb ik de afgelopen maanden mij eens in deze materie wat verder verdiept. Voor degenen die niet bekend zijn met diabetes, voor een diabeet is de bloedglucose belangrijk. Deze wordt gemeten met een zgn bloedglucosemeter. Deze geeft het gehalte aan suikers in je bloed aan. Is deze te laag (< 4) dan spreek je van een hypo. Is deze te hoog (> 10) dan spreek je van een hyper. Normaal gesproken hoor je tussen de 4 en 7 in te zitten (zie ook diabetesfonds.nl. Afhankelijk van de hoeveelheid koolhydraten die je gaat nemen en de huidige glucosewaarde spuit je een hoeveelheid eenheden insuline. De insuline zorgt er dan weer voor dat de suiker in je bloed weer kan worden afgebroken zodat je weer tussen de 4 en 7 uitkomt. Het vervelende wanneer je hierbij gaat sporten is dat de insuline "beter" gaat werken. Je hebt dus minder insuline nodig. Daarnaast moet je ook nog eens koolhydraten aanvullen wanneer je langer dan een uur gaat sporten. Al met al een complexe wisselwerking die voor iedereen met diabetes weer anders is.
Normaal gesproken meet ik mijn bloedwaarde voordat ik op de fiets stap en gebruik ongeveer de helft aan insuline als gewoonlijk. Hiermee "schijn" ik redelijk weg te komen, tijdens metingen achteraf zijn de waardes meestal in orde. Ook meet ik wel eens tijdens een training en dan ziet het er ook goed uit, maar soms ook niet. Het is allesbehalve een exacte wetenschap.
Het meten van je bloedsuiker is best wel bewerkelijk, dit kan je niet rijdend doen en neemt al gauw een paar minuten in beslag als het niet wil lukken. Ik heb dit daarom maar eens aangekaart bij mijn controle bij de diabetesverpleegkundige in het ziekenhuis Ja, als diabeet heb je de beschikking over een heuse fanclub in het ziekenhuis bestaande uit een internist, diabetesverpleegkundige, di�tist en oogarts! Zij opperde de mogelijkheid om tijdens een intensieve trainingsperiode een continue glucosemeter aan te sluiten. Hiermee wordt iedere minuut je bloedsuiker bepaald door middel van een sensor op je arm die weer draadloos in contact staat met een computertje die signaleert of je glucosespiegel daalt of stijgt. Dit apparaat is van Abbott en heet de Navigator, een perfect hulpmiddel lijkt me. Op zaterdag 13 juni staat Limburgs Mooiste op de agenda en als het allemaal goed gaat, mag ik die week met zo'n continue meter rijden! Dus geen GPS track dan, maar een afspiegeling van de bloedsuikerspiegel van de Hunebed Stoemper!
Meer info over de navigator vind je hier.
Wanneer de kortste dag in zicht komt dan verschijnen ze weer in de bladen: de tests van lampen voor op je fiets. In de bijlage van de december editie van de Fiets wordt eea uit de doeken gedaan over hoe je verkeers-legaal met verlichting op je MTB of racefiets in het donker kunt trainen, prima !! Jammer is de zinsnede: "Wil je 's nachts gaan mountainbiken in het bos, neem dan een krachtige lichtbron." Het tijdschrift MountainbikePlus maakt het nog bonter. De redactie beveelt het mountainbiken in het donker in het bos zelfs aan !! Het zou een hele nieuwe dimensie geven.... Er lijkt een trend geboren want afgelopen 13 december is er in Eindhoven een avond-MTBrit gehouden in de bossen bij Waalre, gesponsored door het Eindhovens Dagblad.
Is er dan niemand die er even bij stilstaat dat de nachtrust van de fauna in de bossen ernstig verstoord wordt ?? Afgelopen eerste Kerstdag heb ik zelfs in het kleine stukje bos achter Aquabest nog 3 reeen gezien. Wandelen/trimmen/hardlopen/NordicWalken er mensen na zonsondergang in het bos ?? Nee dus. Ook zie je geen ruiters te paard in het donker in het bos. Alleen stropers zijn dan in het bos...
In de "opengestelde gebieden" is het overigens verboden je na zonsondergang er in op te houden, dus daar ben je zelfs strafbaar. Voor het imago van montainbiken lijkt het mij verstandig maar niet te gaan biken in het donker om zo de machtige wandellobby niet nog een argument in handen te geven om de MTB-ers uit het bos te weren. Want als je door het rijden in de nacht in het bos, je overdag niet meer welkom bent, heb je jezelf mooi in de voet geschoten, toch ??
Het lijkt deze winter niet meer goed te komen met de omstandigheden in de bossen. Zelfs op de zandgronden in de Kempen zijn er weinig droge trails meer te vinden. Een echte slijtageslag dus voor je mooie MTB-spulletjes. Bij ondergetekende doet het altijd pijn in het hart om die mooie CNC-kettingbladen zo snel te zien verslijten tot werpsterren, de ketting te horen kraken en de cassette onherkenbaar is vanwege een dik pak modder. De pijn in de portomonnee kan echter flink verzacht worden wanneer je slim winkelt. Nu was het geval dat mijn spullen "op" waren: ketting te ver uitgerekt en tandjes allemaal behoorlijk puntig. Met als gevolg "massive chainsuck" in de modder. Op naar de shop dus ! Nu is mijn Specialized afgemonteerd met goed spul XT-XO-X9 etc maar een Deore cassette past ook !! Verschil met een XT cassette is zo 25 euro. Een eenvoudige, maar goede SRAM ketting voor 15 euro erbij en weer 5 euri's minder uitgegeven. Met het 44T buitenblad kan je de grootste klapper maken: winkelprijs is rond de 70 euro, maar een LX past ook op de FC760 crankset en die kostte me 27 euro. Ff hoofdrekenen 43 euro verdiend dus. Het middenblad heb ik wel van XT kwaliteit (20 euro) gekocht want de vorige heb ik twee jaar mee gedaan (bike niet veel op middenblad, wel veel op buitenblad :-)) maar daar zou je ook nog 10 euro op kunnen winnen. Nu zal de purist zeggen dat het allemaal veel minder goed loopt, maar met 5 kg modder ertussen loopt nix echt soepel volgens mij. Van de zomer koop ik wel weer mooie lichte spulletjes en leg ik mijn wintersetje, indien niet versleten, in de kast voor de volgende natte moesson.
Een aanvulling uit Drente; monteer een setje Schwalbe Stelvio's 1.2 of 1.4, een gebruikte maar nog goede cassette van je racefiets en ga lekker de weg op. De hunebed-stoemper dendert zo over de weg langs de Hunebedden in plaats van door de enkeldiepe modder ernaast. Scheelt ook weer in schoonmaakwerk erna. Kan hij ook niet de modder in zijn lagers blazen met de hogesruk luchtspuit ;-)Voor de duidelijkheid: de steekpenningmeester fietst al jaren de meeste kilometers/jaar en komt meestal rond de 10k uit. De rest van de stoempers volgt op gepaste afstand. Mogelijk is de steekpenningmeester de echte gepassioneerde liefhebber en maakt hij daarom de meeste tijd vrij voor zijn hobby. Wat de stoempers gemeen hebben, en eigenlijk vrijwel alle fietsliefhebbers, is de bijna onbedwingbare neiging om fietsend cols en passo's te bedwingen. Soms gaat het gemakkelijk, soms is het een marteling, een berg kan je liggen, kan mooi lopen, kan je poten breken, kan gluiperig omhoog lopen enz. Genoeg Knetemann-jargon om een pagina te vullen. Omdat Nederland geen heuvels kent, laat staan bergen, zijn de stoempers de laatste jaren een aantal keer naar F, I en A gegaan om de bergen op te zoeken. De competitie wie de meeste kilometers rijdt per jaar wordt bij voorbaat al door de steekpenningmeester gewonnen maar geldt dat ook voor de te introduceren adelaarstrofee van de stoempersklub.com ? Dit adelaarsklassement, een hersenspinsel van de Kempenstoemper, is een optelling van punten toegekend aan elke col. Om een getal aan een beklimming toe te kennen is gebruik gemaakt van de website cyclingcols: een veelvuldig geraadpleegde vraagbaak om te kijken hoe een col loopt. Naast het overzicht staan ook wat kengetallen waaronder de profile-index die iets zegt over de lengte, te overwinnen hoogtemeters en stijgingspercentages. Vanaf 2005 (het jaar dat ik de Marmotte uitreed) weet ik nog vrijwel precies wat en waar ik gefietst heb. Van de andere stoempers weet ik het globaal maar verwacht ik nog wat input. Ook heb ik eea afgeschat. Als een passo gedeeltelijk is beklommen zoals bijvoorbeeld de Passo di Sella vanaf de Pordoi, dan staat er ook maar een deel van de profile-indexpunten opgenomen. Ander voorbeeld: de ventoux heeft drie kanten en is dus drie keer te beklimmen met de bijbehorende punten. verder is er maar 1 keer de hoeveelheid punten opgenomen in de optelling om te voorkomen dat er personen 100.000 keer de Knobbel opfietsen en adeleaar van de stoempersklub worden.
in de tabel zie je dat een marmotte zo'n 3400 punten oplevert, de dolemietenmaraton 2100 en de Otztaler radmarathon: 3500. Afgezien van de afstand lijken de Otztaler en de Marmotte ongeveer even zwaar qua klimmen. De Dolemietenmarathon is beduidend lichter maar dat is ook te zien aan de afstand en hoogtemeters. Dan is de Gran Fondo Marco Pantani met de Gavia, mortirolo en Santa cristina (alle drie van de steile kant!) mogelijk net zo zwaar als de Marmotte en Otztaler want de som van de profile-indexpunten komt op 3443punten. ZOu dit wat zijn voor 2009?? Kan eindelijk ook de Stelvio eens worden overgefietst.......
De voorlopige rangschikking voor 2008 lijkt 1) de Kempenstoemper 9816 pntn, 2) de steekpenningmeester 8513pntn 3) de Zwarte van Oosterhout 6531 pntn, 4) de Vegistoemper 4690 pntn en 5) Stoemper Oscar 1614 pntn. Dit is ook in lijn met de aankomstvolgorde van de Otztalermarathon. Klik op de adelaar voor de details
