Klik op de fotocamera bij het verslag voor de foto's van de spy-cam.
Hier de verslagen van de door ons gereden toertochten, inclusief beoordeling!
Klik op de fotocamera bij het verslag voor de foto's van de spy-cam.
| Datum | Tocht | Beoordeling |
| Zondag 1 juni 2003 | Euregio tocht (door: de Kempenstoemper) | 8.0 |
| Zaterdag 21 juni 2003 | Jan Janssen Classic: waar is de groene trui gebleven? Door: de Kempenstoemper |
7.0 |
| Zaterdag 21 juni 2003 | Jan Janssen Classic: de onbetrouwbare buschauffeurs Door: Stoemper Oscar |
7.0 |
| Zondag 29 juni 2003 | De Omloop van Zuid-Limburg: de Processietocht Door: Stoemper Marcel |
7.5 |
| Zaterdag 30 augustus 2003 | Diekirch (L) - Valkenswaard Door: de Kempenstoemper |
8.0 |
| Zaterdag 13 september 2003 | Vulkanbike (D) Door: de Kempenstoemper | 9.5 |
ATB verslagen van 2002/2003 vind je hier.
Op 1 juni is door TC de Pedaleurs uit Malden de Euregiotocht georganiseerd, samen met RSC Moers (D). De Stoempersklub Groot Betuwe werd door twee stoempers vertegenwoordigd: Stoemper Marcel en de Kempenstoemper. De Kempenstoemper had een gast-stoemper meegenomen uit de Kempen Te weten: Tonny Benschop, bekend van radio en TV door zijn enorme palmares binnen het marathon kanovaren. Tesamen met nog een aantal kano-maten gaan Tonny en de Kempenstoemper op 30 augustus Diekirch-Valkenswaard rijden dus moeten er wat kilometers gemaakt worden.
Bij aankomst bij het vertrekpunt sporthal de Hooischuur valt meteen de relatieve rust op. We konden zelfs zomaar op het parkeerterrein terecht. Het zonnetje scheen al lekker en na inschrijving werd er begonnen aan de 115 km. Tonny zei terloops dat hij nog aan zijn ketting had gesleuteld en hoopte dat alles OK zou blijken. Na 10 minuten werd de gereedschapkist tevoorschijn gehaald want de ketting bleek "lek". Tijdens aanzetten op het eerste vals plat, wilde de ketting alle kanten op behalve over de tandwielen. Bleek dat de ketting wat aan de korte kant was geweest en Ton er een stukje tussen had gezet. Stukje verwijderd en weer door. Onderweg werden diverse solisten opgeraapt en werd de eerste rustpauze na een 35 km bereikt. Snel wat drinken en weer door want bij het stilhouden gutste het zweet uit alle porien zo warm was het al. Ondertussen werd er af en toe nog geprotesteerd door de ingekorte lekke ketting. Tijdens de stop in Kalkar bleek er nog 1 !! pinnetje van het verlengsel in de ketting te zitten... Maar weer de gereedschapkist uitgepakt.
Na de pauze ging het voor de wind terug richting Nederland. Onderweg een aantal Pedaleurs opgeraapt en de twee Stoempers hadden weer een bus geformeerd. Een oplettende Pedaleur merkte op dat de "lekke"ketting een beetje kort was: het eerste derailleurwietje deed niet echt mee. Na een flink aantal kilometers de Pedaleurs c.s. uit de wind gehouden te hebben, werd er, net voor het kaartjes knippen, door de Pedaleurkopman aangegeven dat er in de remmen moest worden geknepen. Op dat moment hadden de Stoempers net een groepje ingelopen en werd daar aangepikt. Dit pelotonnetje begon op dat moment aan de finale, de laatste 30km want er werd prompt gas gegeven. Met een gangetje van tegen de 40 per uur over het goed uitgezette parcours terug naar de Hooischuur. Even nog afsprinten op de Sippendaalseweg en uitbollen maar..
Jammer voor de Pedaleurs dat er weinig deelname was. De Stoempersklub vindt de Euregiotocht voor herhaling vatbaar.
Waardering tocht: 7.5 punten, extra 0.5 punten voor opfrisdoekjes die ook erg goed werken voor smerige kettinghandjes.
Totaalscore 8 punten
Vier leden van de Stoempersklub Groot-Betuwe hadden de eer tijdens de Jan Jansen Classic te mogen knechten voor de drager van de originele Tour de France groene trui. Uiteraard was het de bedoeling de groene trui in een zetel naar de finish in Wageningen te brengen, maar waar was die groene trui nu ??
De spy-cam van de Kempenstoemper heeft de groene trui een aantal keer gespot. De eerste keer, keurig netjes voorafgegaan door de stoempers Wim (nog net zichtbaar) en Oscar die de knecht-opdracht zeer serieus hadden opgenomen, na een afdalinkje in het begin van de JJC
Na het passeren van de Posbank werd de groene trui weer gesignaleerd, weer in gezelschap van een aantal knechtende stoempers. Goed kijken, hij rijdt voor de rode bus.
Dat niet iedere stoemper het knechten even serieus nam blijkt uit de volgende foto. Stoemper Foppe is met een dame van fietsclub "de vette naaf" vrolijk aan het lachen en keuvelen. De groene trui is in geen velden of wegen te zien. Misschien is dit de reden dat de Tour niet gemengd gereden kan worden, er zijn er altijd bij die worden afgeleid.
Intussen wordt de groene trui weer gespot door de spy-cam van de Kempenstoemper, ergens in de buurt van Loenen. Maar er is iets mis, de knechtende Stoemper Wim koerst achter de groene trui.
De Stoempersklub heeft helaas geen "oortjes" en kwam pas na een fors aantal kilometers erachter dat er twee Stoempers stroop in de aderen hadden. De groene trui besliste dat met de twee overblijvende Stoempers een goede finale rijden te moeilijk zou worden.
Had de groene trui gemerkt dat Stoemper Foppe meer geinteresseerd was in geanimeerde gesprekken met vrouwelijk schoon dan voor het uit de wind houden van hem ? Affijn, de groene trui liet de dagprijs aan de concurrentie, deelname genoeg, en nam Stoemper Wim (later ook Stoemper Oscar) op sleeptouw om middels een paar doorsteekjes gelijk met de Stoemper Foppe en de Kempenstoemper bij de finish in Wageningen te zijn.
De twee overgebleven Stoempers hebben op de laatste 40 km nog veel coureurs opgeraapt waar de scherpte vanaf was en konden na 152 km in de remmen van die prachtige Klein-karretjes knijpen bij de Bolletje-wagen alwaar de rest al was gearriveerd na resp. 110 en 130 km.
Met de geel/grijze helm de razende reporter-fotograaf de Kempenstoemper. Daarachter Stoemper Foppe.
En waar het vandaag allemaal om draaide: de groene trui. Een echte dus….
Waardering Jan Jansen Classic 2003: 7.0 punten
Opmerkingen: veel draaien en keren, door drukte was 45km post gevaarlijk. De 130 km post had wel eerder gemogen. Lokatie OK, bovenaan holle weg. Ook moest er veel door woonwijken gereden worden.
Op zaterdag 21 juni staat zoals gebruikelijk geworden de Jan Janssen Classic (JJC) in Wageningen op het programma. Het beloofde een mooie dag te worden, veel zonneschijn en een aangename temperatuur van rond de 22 graden. Met 5 stoempers was de Stoempersklub Groot-Betuwe vertegenwoordigd. Ondanks het feit dat een tweetal stoempers (Oscar & Wim) zeer weinig getraind hadden (vanwege vakantie ed) is er toch besloten om de 150 km maar te gaan rijden.
Stoemper Marcel was in zijn groene trui van het puntenklassement aan de start verschenen. Het plan was dan ook om hem in een "zetel" naar de finish te rijden, alwaar hij dan de sprint met "twee vingers in de neus" zou afmaken. Een aantal stoempers waren hierover wat sceptisch. Uitspraken die vielen waren: "moet ik voor hem werken, hij heeft nog nooit een sprint afgemaakt" en "het is net Jeroen Blijlevens". Gelukkig is dit allemaal in goede harmonie opgelost en werd al snel de eerste "stoempersbus" gevormd.
De bus onderhield een strak tempo waardoor weer diverse groepen aanpikten. De bussen van de stoempersklub worden dan ook meer en meer gewaardeerd in het toerpeloton. Helaas was na 70 kilometer de Deventer koek bij Stoemper Wim op. In een gemeenschappelijke beslissing is dan ook besloten om het originele plan te laten varen, Wim rijdt tesamen met Stoemper Marcel via een kleine afkorting naar Wageningen (overigens nog wel met enkele posbank beklimmingen zoals de "Lange Juffer" en "Snippendaalse weg"). De Stoempers Foppe, Peter en Oscar geven dan ook gas en rijden het vervolg parcours.
Helaas na 110 km moet Stoemper Oscar na de Emma pyramide toch toegeven dat de conditie niet meer denderend is. Vier weken op hoogte in Peru weegt toch niet op tegen het gemis aan trainingskilometers. Geheel toevallig komen Marcel en Wim voorbij. Oscar besluit om met Marcel en Wim via de verkorte route naar Wageningen af te draaien. Op de rotonde bij "de bedriegertjes" slaan we dan ook rechtsaf in plaats van rechtdoor en volgen de pijlen van de concurrent "De Adelaar".
Al snel pikken een aantal toerfietsers aan. Deze denken slim te zijn door bij de stoempersbus aan te pikken. Helaas is deze bus wat "onbetrouwbaar". Na ettelijke kilometers komen ze er eindelijk achter dat wij allang van het parcours zijn afgedraaid! Tsja, dat krijg je ervan als je blindelings achter iemand aanrijdt. Gelukkig voor deze doorkruist de "echte" route ook een aantal maal de N225 die wij volgen en kunnen zo weer aanpikken.
Na een klein uurtje komen we dan ook aan in Wageningen. Oscar heeft 135 kilometer op de teller. Wim en Marcel toch ook een 110 kilometer. Helaas moeten we opmerken dat de organisatie niet geheel waterdicht is. We kunnen zonder problemen het 150km certificaat ophalen, zelfs zonder de stempel van de holleweg. Een controle vindt dan ook niet plaats. We zijn wel zo sportief om van het certificaat de beklimmingen af te strepen die we niet hebben gedaan. De organisatie zou hier beter op moeten toezien!
Ongeveer 30 minuten na de eerste stoempers arriveren ook stoempers Foppe&Peter op hun Klein fietsjes. Zij zijn dan ook de enigen die het 150km certificaat echt verdiend hebben.
Bekijk ook eens de fotoreportage van de Kempenstoemper:
Op 29 juni stond de omloop van zuid Limburg op het stoempersmenu. TWC De Maasvallei had een viertal afstanden uitgepijld: 80, 120, 150 en 210. De drie stoempers die aan de start verschenen (Peter, Oscar en Marcel) kozen voor de 150 tocht (voor minder rijd je niet helemaal naar zuid limburg natuurlijk). Het parcours volgde grotendeels het orginele Amstel Gold Race. In aanvulling van de route die de mannen van het professionele peloton in april volgden kreeg de wielertoerist op 29 juni een onvergetelijke portie autentieke limburgse cultuur voorgeschoteld! De fantastisch uitgepijlde route over 's lands steilste hobbels werd namelijk talloze malen geblokkeerd door prachtige "processiekunst" op en langs de weg. Om de zand- en l�ss-creaties niet door een woeste meute wielrenners te laten verwoesten, had de lokale bevolking de weg op cruciale kruispunten geblokkerd met (waarschijnlijk) "heras"-hekwerken. Het credo van de organisatie - een volledig uitgepijlde route - ging hierdoor niet meer op. Gelukkig hadden enkele medecoureurs de plattegrond van Limburg goed van buiten geleerd, zodat met enkele omtrekkende bewegingen de orginele route steeds weer gevonden werd. Al met al werd de route van 150 km door deze unieke voorvallen ingekort tot zo'n 120 km. (Wellicht kan een (lokale) lezer ons de betekenis van deze processies uit de doeken doen).
De koers:
In de helse tocht van Wageningen was de Stoempersklub door matig knechtenwerk de
groene trui kwijtgespeeld. Dit kwam de sfeer natuurlijk niet ten goede en ook de
sponsoren werden wat zenuwachtig. Zo'n trui levert natuurlijk heel wat publiciteit.
Om de ploegsfeer wat te verbeteren, werd besloten om deze rit als trainingrit te
gebruiken en de cols gezamelijk te bedwingen. De eerste schermutselingen vielen erg
mee en kunnen worden afgedaan als opwarmertjes. Echt serieus werd het pas op de
Keutenberg, alwaar de kempenstoemper toch de afspraak wilde verbreken en recht op de
pedalen ging staan. Helaas voor hem reed hij het grindweggetje in waar hij met de
bocht mee naar links moest....parcourkennis is heel belangrijk! Na de Keutenberg
kakte de route qua steile bultjes een beetje in, alhoewel dit grotendeels
goedgemaakt werd door weggetjes die we nog nooit gezien hadden. Een aantal beloofde
cols waren op mysterieuze wijze uit de route verdwenen en door de eerder beschreven
processie-opstoppingen werd het allemaal niet indrukwekkender. Zo hebben we de
Gulpenerberg compleet rechts laten liggen. Jammer...het uitzicht boven is erg mooi!
Even werd gedacht dat op identieke wijze de Eyserbosweg ook "geskipt" was, maar
gelukkig werd die na een loupje wel aangedaan (zie foto). We dachten dat we het wel
zo'n beetje gehad hadden, maar daar was de Kruisberg. Volgens mij liggen er daar wel
5 van in Limburg maar deze Kruisberg mocht er wezen! En na de Fromberg begonnen de
benen toch stilaan vol te lopen. Daarna was het echter wel gedaan met de steilere
bulten, en werd er rustig afgekoerst op eindpunt Geleen.
De punten:
route: in principe een 8, maar diverse malen geblokkeerd, meerdere cols niet in
route, en afstand korter: min 1,5 punt.;
organisatie: verzorging was prima. plus 0,5;
kosten: in verhouding tot limburgs mooiste errug goeiekoop: plus 0,25
aantal deelnemers: laag, daardoor lekker rustig: plus 0,25.
totaal generaal:7.5, toch wel een aanrader, maar dan zonder al die opstoppingen.
En natuurlijk de foto's:
In het voorjaar met een aantal kanosportvrienden ingeschreven voor Diekirch-Valkenswaard, een tocht over ong. 250 km door de Ardennen.
Bij de start in Diekirch, vanaf 7:00, had ik een deja-vu gevoel: het leek wel de start van de Marmotte 2002: heel veel sportievelingen die zich zo goed en zo kwaad mogelijk hadden ingepakt tegen de regen. Inderdaad, het kwam weer eens met bakken uit de lucht !!
Afijn toch maar gestart, aan de late kant maar dat kwam deels door het langzame stempelen. Ik hoorde iemand beweren dat dit gedaan werd om enorme pelotons op de Luxemburgse wegen te voorkomen. De eerste 1,5 uur door de stromende regen gereden en niet veel kunnen genieten van de omgeving. Het parcours slingerde door noorden van Luxemburg, via eens stukje Duitsland (klim bij Dasburg), over de Thommerberg (22%, Keutenberg in het kwadraat) naar St.Vith. Daar al zo'n kleine 80 km op de teller. Na droge kleren aangetrokken te hebben (toch wel luxe zo'n volgwagen) door naar de Baraque de la Gilleppe (lange, niet al te steile klim en hoogste punt in parcours). Pauze aldaar op zo'n 120 km en weer door naar Riemst. Net voor Riemst het toetje: de Halembaye, klim a la Keutenberg, kort en steil. Na stop in Riemst, naar Bree via hele slechte wegen.
Kreeg dan ook prompt achter een klapband, of was die band nou zo oud ? Had geen reservebuitenband, dus wat te doen ? Eerst voor- en achterband omgewisseld, en voorband met scheur een beetje opgepompt zodat ik door kon richting Bree. Intussen de volgers gebeld om een buitenband te kopen. Maar vrouwe Fortuna was toch in de buurt: een paar kilometer verderop stond er een volgersbus van RIJWIELHUIS MANDERS uit DEURNE en die hadden een buitenbandje voor mij. Weer bandje wisselen en toen met gezwinde spoed door. Vanaf toen flink door gekacheld, gemiddeld boven de 30 want we hadden door uitgebreid pauzeren en die klapband toch tijd verloren en wilden toch die Wim Kemps trofee ondanks dat ieder van ons koektrommels vol medailles heeft. Tja, die eerzucht van (ex)-topsporters...
Misschien kwam het door het kop-over-kop rijden, maar bij As hebben we toch een pijl gemist en hebben we weer tijd verloren met proberen het parcours terug te vinden. Helaas geen pijl dus dan maar op de borden naar Bree en daar de kontrolepost opzoeken. Ondanks het tijdverlies toch nog een klein half uur voor de officiele sluitingstijd binnen, kort gepauzeerd en vol door naar Valkenswaard: rap op huus an.
Tegen 19:30 op de markt aangekomen en wat een binnenkomst: mensen staan rijen dik te applaudiseren, een politiemotor escorteert de binnenkomers met zwaailicht en sirene, een aankomstpodium met kiss-miss en omroeper en een vette plak voor het volbrengen van de 25ste Diekirch-Valkenswaard.
Primeurtje voor deze tocht: de Kempenstoemper heeft met een GPS inclusief hoogtemeter gereden. Bij het verslag zit dan ook een hoogtekaartje van het parcours. Iemand die de route wil nafietsen op zijn GPS kan de coordinaten van mij krijgen, stuur ff een mailtje.
Dit keer fotootje met de spy-cam gemaakt maar door condensvorming maar enkele gelukt. Op de foto een impressie van de start in Diekirch. Misschien later meer van de volgers
Beoordeling van de tocht:
Parcours: 7.0 (laatste 100km vrij saai) extra 0,5 voor organisatie en 0,5 voor aankomst. Totaal 2577 hoogtemeters.
Totaal score 8.0
...en natuurlijk de prachtige rapportage
De twee weken voor de Vulkanbike door een pijnlijke knie, overbelasting van Diekirch- Valkenswaard, helemaal niets kunnen doen. Alleen maar rust en smeren met SRL-gelei. Niet zo'n lekkere voorbereiding dus. De vrijdag voor de Vulkanbike nog even bij Gramser-sport een stel beenstukken gehaald om er in ieder geval warme knieen te houden in de eerste uren van de Vulkanbike.
Vrijdag naar ons vaste adres in Ulmen (13 km van Daun) gereden, alwaar drie Stoempers (Rene, Oscar en Marcel) al ingekwartierd hadden. 's Avonds de startnummers opgehaald en even rondgekeken, echt druk was het nog niet. Ook al even gekeken waar de startvakken zouden komen.
Zaterdagochtend om 7:00 reveille en klaar (?) voor een echte Mountainbikemarathon. Bij de start in Daun om 8:30 nog niet veel te doen, en staan we, Stoemper Oscar en de Kempenstoemper, echt vooraan tegen het lint. In het half uurtje voor de start werden de elite-renners nog voor ons opgesteld en nog een aantal "handige jongens" (vnl Nederlanders !!) sloten zich daarbij aan. Veel wedstrijdstress om ons heen, zelf niet veel last van. Streven was bijgesteld tot uitfietsen in een behoorlijke tijd ivm knieproblemen.
Klokslag 9:00 viel het startschot en weg was de meute. Slim van de organisatie om gelijk flink bergop te laten fietsen met een extra rondje rond het "Hallenbad" dat trok het veld behoorlijk uiteen !! Heb dan ook geen gevloek en gescheld gehoord van renners die door willen.
De eerste helft van de eerste ronde was relatief eenvoudig, mooie klimmetje en afdalingen. Het tweede gedeelte van de ronde was pittiger: steilere klimmetjes en technischere afdalingen rond de Vulkanmeertjes (Maren) wel supermooi. Ondertussen wel een keer onderuit gegaan in een flauwe afdaling op een nat weiland. Later bleek dat Stoemper Oscar op dezelfde plek ook onderuit was gegaan. Grappig was de tunnel met aansluitend het fietspad!! naar Daun op het einde van de ronde.
De eerste ronde in 3 uur 10 minuten afgelegd (ongeveer 18 km/h). Op dat moment toch al wel een beetje moe, maar de knieen hielden het nog. Na twee colaatjes door voor ronde twee. Ronde twee was ingekort tot 45 km. Het supermooie en uitdagende stuk rond de Maren moest wel weer bedwongen worden. Op dat stuk begon ik de laatste renners van de halve marathon in te lopen wat een extra prikkel was om door te stoempen. Na het "Kreuz am Maar", afdalen naar de tunnel en het fietspad naar Daun waar ik net binnen de 6 uur finishte. Gemiddelde gezakt naar 17 km/h !!
In het totaalklassement op plaats 172 geklasseerd van de ongeveer 350. Er hadden 600 renners ingeschreven (maximum) dus toch veel uitval... In mijn AltersKlasse 85e van de 180, niet gek dus. De organisatie vond ik uitstekend, veel vrijwilligers, wegen afgezet op gevaarlijke oversteekplaatsen, ambulances het en der (vooral onderaan linkige afdalingen), pasta na afloop, fourage (futter) op verzorgingsposten prima en ga zo maar door. Ik hoop wel dat ik mijn certificaat krijg toegestuurd anders is dat een minpuntje.
Beoordeling Vulkanbike:
route: een 9 (!!)
bonuspunten: +0.5 voor verzorging
Totaal: 9.5 punten (een 10 had ook gekund, deze marathon had alles wat je als mountainbiker
kunt wensen)