Toertocht verslagen

Van 17 t/m 24 juni zijn Stoemper Marcel en de Kempenstoemper op verkenningsmissie geweest voor de Maratona di Dolemiti van de Steekpenningmeester op 1 juli. Nou ja, eigenlijk gingen we gewoon voor onszelf want het fietsen aldaar overtrof alle verwachtingen. Het is een heel mooi stukje Alpen met veel passo's op weinig vierkante kilometers. En we hebben de bekende van de Maratona allemaal gedaan zodat ons T-shirt "vol" is met als bonus-passo de Fedaia. De meesten hebben we zelfs van beide kanten of meerdere keren beklommen. Al met al was het een fantastische week mede door het droge weer. Ook hebben we nog een dag gewandeld/gelopen langs steile bergkammen, sneeuw, bergmarmotten, een gems, een slang en de Cinque Torri. Ook zeker de moeite waard, de spierpijn krijg je er gratis bij want bergwandelen en fietsen zijn heel verschillende dingen.

Als ervaren berggeit (ahum) had ik mij opgegeven voor de beklimming van de Alpe d'Huez met dagblad de Gelderlander. Om een beter inzicht te krijgen in mijn sportieve mogelijkheden na de constatering van diabetes, heb ik besloten om toch de koe bij de horens te vatten en toch weer intensief te gaan fietsen. Een eerste probeersel is dan ook de Alpe d'Huez.

In het verleden had ik deze al verscheidene malen beklommen, dus je weet min of meer wat je te wachten staat. Toch blijft het spannend, met name vanwege de onzekere factor: diabetes.

Door Hennie Kuiper wordt jaarlijks een reis naar de Alpe ondernomen. Dit jaar samen met dagblad de Gelderlander. Het voordeel van zo'n reis is dat alles keurig voor je wordt georganiseerd, het enige wat je zelf hoeft te doen is naar boven fietsen. Na een busreis van 20 uur kom je gebroken aan in een regenachtig Les Deux Alpes. Hier was echt niets te beleven, een grote saaie bedoening. Daarbij regende het ook de gehele dag, dus maar niet infietsen. Rustig voorbereiden voor De Dag.

Op vrijdag 18 mei was het dan zover: de beklimming van de Alpe d'Huez. Na een korte busreis naar de start de fietsen uitgeladen en vervolgens infietsen. Gelukkig schijnt de zon aan een strak blauwe hemel en is het ongeveer 20 graden. Helaas was het parcours iets korter vanwege werkzaamheden, maar dat had alleen effect op de vlakke kilometers. Hetzelfde aantal hoogtemeters moest nog steeds worden overwonnen. Om iets over elven klonk het startschot voor onze groep. Met de neus tegen het hek vertrokken en voor de eerste paar bochten maar voorgenomen om rustig aan te doen. Helaas heeft de hartslagmeter het begeven, dus geen indicatie van de mate van inspanning. Het gevoel in de benen geeft wel aan dat het wederom niet eenvoudig is.

Aangekomen in de eerste bocht zitten de eerste toeristen uit de vroege startgroepen al te wachten. Naarmate de beklimming vordert zitten er steeds meer in de bochten. De eerste bochten worden overleefd, hierna wordt het iets minder steil. Vooraf had ik me voorgesteld om hier te gaan bijschakelen. Helaas zijn de benen vandaag niet super en zijn we blij dat we dit verzet (39*28) kunnen vasthouden en in een strak tempo naar de finish rijden.

Na 1 uur 59 minuten en 59 seconden wordt ik afgevlagd door speaker Cees Maas. Het is volbracht. Compleet kapot zoek ik de bus op om mijn suiker te meten en wat te gaan eten. Na een beetje bijgekomen te zijn lopen we nar de finish om de rest binnen te zien komen. Daar speelt ook het dweilorkest de Kangoeroes. Deze hadden ze eigenlijk wel thuis kunnen laten wat mij betreft: veel variatie hebben ze niet in hun spel.

Met een fietstijd van bijna 3 uur komt de nummer laatst binnen. Dat betekend dat we het zonnetje vaarwel gaan zeggen en in de bus moeten naar Les Deux Alpes. Helaas niet de tijd die we in gedachten hadden, maar toch tevreden terug.

Op zaterdag nog even de Lautaret gedaan en de terugklim naar Deux Alpes. Blift toch een vies klimmetje. Kan begrijpen dat Ullrich hier in 1997 afgezien heeft als een beer. Moe en voldaan stappen we 's avonds in de bus naar Nederland. Ondertussen de chauffeurs maar aangegeven dat de heenreisfilm (Outrage) volkomen ... was. Gelukkig verdwijnt hij naar een andere bus.

Uitgerekend de zonnigste dag van de winter heeft de Stoempersklub Groot Betuwe een virtule beklimming van de Mont Ventoux op het programma gezet. Lokatie was in Eindhoven, in het nieuwe hutje van de Kempenstoemper alwaar in de woonkeuken de Tacx met PC en beamer opgesteld konden worden. Na een stuk taart en een kopje koffie werd de spits afgebeten door de Kempenstoemper, ook al om eea te demonstreren. Om niet tot 's avonds laat bezig te zijn , was alleen de laatste 7.4 km geprogrammeerd. Van te voren werden alle Stoempers gewogen en als ID in de Tacx Fortius opgenomen.

In een strak, gelijkmatig tempo met bijna 4 Watt/kg reed de Kempenstoemper als eerste virtueel naar boven en finishde net boven de 28 minuten. De steekpenningmeester had een andere taktiek: fors op de pedalen in de eerste km en dan zien hoe het uitkomt. Dat was dus net binnen de 32 minuten want het gegenereerde vermogen van meer dan 5 Watt/kg (!) kon hij helaas niet volhouden. Vervolgens stond Stoemper Oscar aan het depart, die na de gebruikelijke bloedcontrole, in een strak tempo van start ging (dikke 3.5W/kg). Halverwege ging het figuurlijk gesproken bergafwaarts met Oscar: het geleverde vermogen zakte in en na ruim 38 minuten was de meet bereikt. Stoemper Marcel had nu een aantal richtpunten en taktieken geobserveerd en reed in een gelijkmatig tempo met zo'n 3 Watt/kg en een eindsprintje naar de top in krap 36 minuten. Als laatste reed de Kennemerstoemper het virtuele traject vanaf Chalet Reynard naar het Observatorium. Met zijn gebruikelijk hoge hartslag (tussen de 200 en 210) genereerde de Kennemerstoemper voldoende vermogen om Stoemper Oscar net onder de top te passeren en te finishen in een kleine 38 minuten.

Einduitslag:
Kempenstoemper 28:05
Steekpenningmeester 31:46
Stoemper Marcel 36:04
Kennemerstoemper 38:22
Stoemper Oscar 38:54

Op oudjaarsdag is de oliebollentocht vanuit Hattemerbroek verreden door de Stoempersklub. Hierbij was er veel kritiek van de Kempenstoemper over de uitdagendheid van het parcours. Het was saai, lange rechte paden, weinig single-track. Dat beloofe al niet veel goeds voor de nieuwjaarstocht die over hetzelfde gebied gaat. De avond ervoor had het ook nog eens lekker geregend dus het traject lag er lekker modderig bij.

Afijn, na het slagroomgebak bij Monique op de fiets naar de start. Na een snelle inschrijving werd de route aangevat. Al snel bleek het gewoon de route van de voorgaande jaren te zijn, maar dan andersom gereden. Op zich een leuke ervaring, maar de scherprechter (het Heerderstrand) ligt dus nu gelijk in het begin. Het traject is niet spannender dan voorgaande jaren. Wel lag het er redelijk bij, wel wat modder maar geen ballet.

Na 30km de pauze. Dit had wat eerder gemogen. Er was in tegenstelling tot H'broek voldoende aanwezig (drank, krentenbol en ontbijtkoek). Dus een dikke plus.

Beoordeling: route 6 punten. Verzorging geen bonus.
E�n punt bonus voor de oversteekhulpen en de parcoursaanpassing.
Totaal: 7 punt.

Tijdens de Molentocht in Twello dit jaar voor het eerst geexperimenteerd met m'n Aiptek5700 Pocket DV-camcorder. Dit cameraatje is met 150gram superlicht vergeleken met een normale camcorder waarvan alleen de batterij zo zwaar is. Ideaal om mee te nemen op de fiets dus. Bij de Molentocht stond de Aiptek op het stuur van de Klein-racefiets en op glad asfalt krijg je best een leuk resultaat. Stuurmontage op de nieuwe Specialized is niet handig want rise-bar stuur, dus geen recht stuk aan het stuur. Dan toch maar aan de helm, maar hoe ?? Eerst geprobeerd uit te vogelen met metalen beugel en schroeven maar geen goed plan te bedenken. Vervolgens op een oude helm met klittenband de camera aan de zijkant geplakt en zowaar hij blijft zitten !! Gelukkig heeft de oude Limar-helm wat minder gaten dan modernere waardoor er meer vlakken zijn waar wat aan te plakken is. De helmcamera is geboren: zie foto. Aan de andere zijde van de helm is er wat tegenwicht geplakt, ook weer met klittenband zodat er in balans gefietst kan worden.

Bij het opgaan van de snelweg in Eindhoven tot aan de afslag Heerde-zuid had het aan stuk door geregend. En dan ga je vanuit Heerde de bijna traditionele oliebollentocht mountainbiken in Hattemerbroek. Een beetje gek moet je wel zijn, toch ?? In ieder geval was de eerste oliebol al naar binnen voor het vertrek vanuit Heerde. Monique had in de stromende regen bij de bakker al oliebollen en appelflappen gehaald. Hulde !! Na een tiental km's warmgetrapt te zijn werd er vlot ingeschreven als een van de laatsten. Marcel was echt de laatste, namelijk nummer 1102, daarna werd de inschrijving gesloten.

Dit was eigenlijk symptomatisch voor de hele tocht. Overal waar we kwamen, was men al aan het opruimen terwijl de starttijd toch tot 11:00 was.... Na wat geharrewar op een crossterreintje bij Hattemerbroek werd er in zuidelijke richting naar Heerde gereden over veelal lange rechte paden met af en toe een bocht, beetje saai dus. Na 30km was er pauze voor de 45km rijders Foppe, Martin en de Kempenstoemper, Marcel was na 15km al daar geweest en met zijn collega-30km-rijders alles opgezopen !! Voor de late starters was er alleen nog een koude, vrij stevige, ietwat droge oliebol. Dit is dus wel een hele dure oliebol want cyclo 78 wezep vraagt wel even 4 euro startgeld. In Brabant is het over het algemeen 3 euro. Door wat vriendelijke medebikers kon Foppe gelukkig zijn dorst toch lessen. Wordt tijd voor een bidonhouder op de scott cyclocrosser van Foppe of een kameluhzak. De laatste 16 km over lange saaie rechte paden werd met de wind in de kont afgerafeld en om iets over 1111 was het zooitje weer compleet.

Al met al een teleurstellende tocht, geen ravitailering, geen oversteekbrigades en een over het algemeen saaie route. Ik snap nu ook waarom er zoveel cyclocrossers zijn daar, het is allemaal veel te makkelijk. Nog geen kilometer single track op een parcours van 45km !!

Waardering tocht: 5.75 punten, geen extra's maar 1 punt aftrek vanwege pauzepunt.
Totaal: 4.75 punt

Op zaterdag 28 oktober was het dan zover. Er zou weer eens met de ATB worden gecrossed door de bossen. De opkomst was echter wat minder dan verwacht. De kempenstoemper was helaas verhinderd en kon zijn nieuwe spezialized epic niet ff showen en de Kennemerstoemper moest zonodig naar Borsato waardoor het eea niet viel in te plannen. Gelukkig stonden de Steekpenningmeester en Stoemper Oscar wel aan de start om zo het nieuwe winterseizoen van de Stoempersklub in te luiden.

Om 10:00 was er afgesproken aan de start voor de 40k. Helaas zaten we gelijk met een technische uitdaging: Stoemper Oscar had ipv beide mountainbike schoenen slechts zijn linkerschoen meegenomen en zijn linkerracefietsschoen. Dat past dus niet! Gelukkig had de steekpenningmeester nog een setje maat 44 beschikbaar dus die werden snel opgehaald in Heerde. Na deze heen-en-weer naar de start is er maar besloten om de 25k te fietsen (er moest die dag nog meer gedaan worden). De steekpenningmeester had de beide heren ingeschreven en Stoemper Oscar voerde een preventieve dopingcontrole uit. Helaas mocht deze nog ff niet starten vanwege "gezondheidsredenen".

Na een flinke dosis suiker voor Stoemper Oscar gingen we dan ook rustig op weg. De route was keurig bewijzerd, maar dat was niet echt nodig meer voor ons. Doordat er al 1100!! mensen over het parcours waren geweest, lag er een prachtige trail. Helaas was dat voor sommigen mensen nog niet duidelijk genoeg, we hebben 2 dames!? inderdaad verkeerd zien rijden...

De route was niet echt spectaculair, weinig spannende elementen en veel brede wegen en uitgereden paden door de bossen. We geven daar dan ook maar 6 punten voor. De ravitaillering was er dus na 15 km. Hier weer snel een gezondheidscontrole en deze was gelukkig ok. De soep was weer prima (niet te zout) en na de krentenbol en banaan weer op weg om de 25k's af te ronden. Met krijsende v-brakes van Stoemper Oscar werd om 12 uur het startpunt weer bereikt. De rest van de route was als voor de pauze, saai en weinig inspannend.

Bij de Steekpenningmeester werden de schoenen weer omgeruild en zijn de grafieken van de tocht even doorgenomen. Naast de Kempenstoemper beschikt de Steekpenningmeester tegenwoordig ook over GPS met alle rim-ram eromheen. De conclusie was dat op het verharde we ongeveer even hard fietsten als door de bossen.

Beoordeling tocht: parcours 6 punten, verzorging + 0.5 punt.
Totale beoordeling 6.5 punten