Toertocht verslagen

Opgenomen met de helmcamera door de Kempenstoemper op een mooie winterse dag (er werd geschaatst op het vennetje). De start is vanaf het fietspad vanuit Eindhoven-noord, rechtdoor het bos en in en dan bijna 5 km heerlijk draaien en keren. Mijn favoriete ronde. PR staat op 9:45, gereden op de Specialized Epic, inderdaad op een fully. Op mijn hardtail Santos ben ik nooit onder 10 minuten gekomen.... De ondergrond was bevroren met hier en daar harde ribbels. Gereden tijd vandaag: tussen 10:30 en 11:00 minuten . Helaas hield de batterij van de camera er net 100 meter voor het passeren van start-finish ermee op (te koud ?!) dus net geen volle ronde in beeld. De video is versneld, vandaar nog geen 6 minuten bij YouTube. Klik op het embedded filmpje voor aktie.

verslag training voor Otztaler in de Vogezen

De zwarte van Oosterhout is deze zomer wat minder ver naar het zuiden afgereisd, dan de kempenstoemper en de steekpenningmeester om wat hoogte training te doen. Een paar dagen fietsen tijdens een wandelvakantie in de Vogezen. Erg mooi gebied met echt klimwerk tot ca. 1400 m. En niet te ver weg dus je bent er ook nog eens zo.

Locatie: Plombieres les Bains. Is eigenlijk net ff te ver van de hoge vogezen, maar er ook wel leuke tochtjes te maken vanuit hier. Toch heb ik me voor deze tocht ff per PKW laten afzetten in le Thillot, onderaan de ballon d�Alsace. Vanaf hier de noordkant van deze bult beklommen. Toch pittig, ca. 8 km � zo'n 8 procent. Wel mooi geleidelijk. Afgedaald aan de oostzijde, mooie lange afdaling. daarna een flink stukkie bijna vlak richting col du Hundsruck. Dit lijkt nix, maar is toch een vieze kuitenbijter. Nog even een locale ploeteraar de sponsor op de achterzijde laten zien..... Vervolgens doorgestoempt naar Willer sur Thur, alwaar de klim naar de Grand Ballon begint. Er zijn wel 8 verschillende klimmen naar die top, maar dit was duidelijk een van de zwaarste....ook vanwege het weer waarschijnlijk. Het is ca. 32 C en de zon brand flink. 4 km voor de top is mijn water op en moet ik ff bedelen bij een camper. Die zijn gelukkig van alle gemakken voorzien. Als ik had gewild zat er waarschijnlijk ook nog wel een hamburger in of zo..maar ja daar krijg je weer zo'n steken van in je zij.

Bovenop de ballon toch maar ff pauze gehouden. Het zweet gutst inmiddels van mijn kop...Als ik even later weer fris ben, gaat het dak weer op mijn kop en begin ik aan de afdaling via de Markstein. Lekkere afdaling: breed en overzichtelijk, maar het laatste stuk wat vlak, dus bijtrappen. Deze afdaling zit als klim in de Trois Ballons trouwens. We zullen zien in 2009....

Vanaf hier nog via de col d�Oderen (ook zo'n ding dat nix lijkt maar heel lastig is, na 5 uur...) weer richting le Thillot gereden. In principe kun je hier stoppen als je beginpunt ook je eindpunt is, maar ik moet nog naar Plombieres! De GPS leidt me naar een akelig steil weggetje (zeker 15%) dat nergens naar toe gaat....helaas, terug maar weer. Vererop vind ik wel de goede weg naar de laatste col met een naam, de col de Fourche. Vanaf hier nog een uurtje of 1,5 op en af naar Plombieres waar een heerlijk koud biertje op me wacht!

Totaal ca. 150 km en een dikke 3000 hoogte meters.

door de zwarte van oosterhout
d.d. 23 oktober 2008
vaste route Posbank, ca. 53 km.; hoogtemeters: ca. 630.
omstandigheden: droog, ca. 14 C ; enkele dagen ervoor had het flink geregend.
je hebt wel een vergunning nodig, te koop op diverse punten rond het parcours, geldig 1 jaar van 1 jan tot 31 dec.

Terwijl de Zwarte van Oosterhout en de Kempenstoemper druk bezig zijn met het druivenplukken, stonden de Hunebedstoemper en de Steekpenningmeester aan de start van de 45 km van de Lorelei tocht in Epe. Dit jaar was de Hunebedstoemper gearriveerd met een passend setje schoenen zodat na een bakje koffie om strak 10:00 uur de tocht werd aangevangen (zie het verslag van 2007). De route in Epe staat bekend als een snelweg en een rappe tijd was dan ook te verwachten. De goed gepijlde route was leuk aangelegd met her en der een single track om de erg modderige stukken heen. Het natte weer van de voorgaande dagen had het traject niet in een modderballet veranderd zodat we met een gemiddelde van 21.5 na een uur aan de pauze begonnen. De ravitaillering was weer prima, voor de soep geven we 6 punten. Ik weet nog steeds niet welke smaak deze hoorde te hebben.... De kou van de ochtend was nu wel zo'n beetje weg en de zon begon langzaam te schijnen. De afspraak om rustig verder te rijden werd weer eens in de wind geslagen door de Hunebedstoemper en na exact 40km ging daar de kaars uit en moest er vanwege gezondheidsredenen worden afgestoken naar Heerde. Ook dit was toch nog 5 km waardoor er weer de nodige km's zijn afgelegd te voorbereiding voor de Dolomietenmarathon in 2009!

De eerste veldtoertocht dit seizoen voor de steekpenningmeester. De tocht in Emst wordt door de NTFU met twee sterren bekroond en dat hadden meer fietsers gezien. Totaal waren er 1252 deelnemers. Er was keuze uit drie afstanden. De meeste deelnemers gingen voor de middenafstand: de 45 km. De steekpenningmeester is er ��n voor het duurvermogen dus werd gekozen voor de 60 km. De tocht was keurig uitgepijld met pijlen en niet met linten zoals vaak op de Veluwe en ook de afkortingen voor de andere twee afstanden waren superduidelijk. Het parcours ging afwisselend door bos en langs heide en er waren zelfs enkele single tracks opgenomen. Technisch stelde het allemaal niet veel voor, behalve de stukken over de gladde boomstronken., dat blijft met de veldcrosser altijd vervelend. Omdat de periode voor de tocht vrij nat was geweest was de toplaag blubberig wat veel kracht koste om op snelheid te blijven. Toch stond het moyenne aan het eind op 24,1 km/uur, niet slecht voor de eerste rit. De pauzes waren netjes verzorgd met bouillon, thee, banaan en krentenbol (tweede stop met energydrink!). Indien gewenst kon men binnen recupereren. Beoordeling: gewoon een degelijke toertocht, geen missers, niet echt spannend 7.5 punten.

Otztaler aftertalk
Door de Zwarte van Oosterhout is er nog wat data verzameld en geanalyseerd met betrekking tot de splittijden op de Kuhtai, Brenner, Jaufenpass en Timmelsjoch. Uit de figuur blijkt de Kempenstoemper de beste klimmer te zijn geweest die dag. Verschillen zijn in orde van minuten en procentueel op de eerste 3 klimmen ongeveer gelijk. Op de Timmelsjoch heeft de Kempenstoemper relatief de meeste tijd gewonnen. Ook is te zien dat de Zwarte en de Vegistoemper tijd hebben laten liggen met dalen (en/of pauzeren) want daar slaan de steekpenningmeester en de kempenstoemper toch een gat. Die regenbui in de namiddag op de afdaling van de Timmelsjoch heeft ze in ieder geval tijd gekost maar geen 3 kwartier. Blijft nog steeds dat de Stoempers erg goed hebben ingedeeld want ze slaan toe in de tweede helft van de Otztaler en rapen daar 100-en "lijken" op....

Gereden door de steekpenningmeester, de vegistoemper en de kempenstoemper. Datum: 9 augustus 2008, verslag door de Kempenstoemper.
Het was weer eens nachtwerk: om 4:15 ging de wekker af in Eindhoven en tijdens een eerste ontbijt werd er al eens gebeld tussen de steekpenningmeester en de kempenstoemper waar de noordelijke delegatie zich bevond. Die waren nog eerder opgestaan !! Dit alles omdat de organisatie vond dat de 235km rijders van LBL voor 7:00 moesten vertrekken. Het rendez-vous van de de zuidelijke delegatie met de noordelijke vond plaats net ten zuiden van Eindhoven om 5:00 en vervolgens werd er gezamenlijk verder gereden naar Luik, alwaar in het centrum de start was georganiseerd. Het parkeren verliep vlotjes en na het ophalen van de nummers werd omstreeks 6:30 het tweede ontbijt genuttigd en de stalen rossen beklommen voor de klassieke LBL. Na Luik uit te zijn gefietst via een mooi lopende klim (buitenblad had gekund) werd op de cote de Kin eens gevoeld hoe de benen waren. Niet slecht voorwaar. Vervolgens werd er via wat schermutselingen doorgereden naar de Baraque Fraiture; het hoogste punt van Belgie alwaar de eerste verzorging was. Na een korte (plas)stop werd de weg vervolgd richting Bastenaken dat na 100km werd bereikt. Hier was alweer een verzorging dit keer met yoghurt of rijstepap en drinken. Na even in het zonnetje te hebben gezeten ging het weer noordwaarts en werd er straffer op kop doorgereden door de Kempenstoemper en de steekpenningmeester om de bus stil te krijgen. De volgende serieuze schermutseling was de Wanne (vanaf de zuidkant). Best steil maar met de compactjes van tegenwoordig geen probleem om je rpm te houden. Na de verzorging bovenop (de derde dus al) dit keer met aa-drink, bronwater, koek en fruit werd er richting Stavelot gereden. Alwaar de bidonhouder van de Kempenstoemper spontaan losrammelde op de kasseien... Omdat Stoumont geen vergunning had verleend werden de Rossier en de Vecquee overgeslagen en kwamen we via de Haute Levee (stelt nix voor) en een steil ding in de buurt van de Redoute. Het was intussen ook weer wat drukker op het parcours omdat vanaf hier alle afstanden richting de Redoute gingen. Net voor de Redoute was er een vierde verzorgingspost met soep. Hier was het aardig druk en voelde je een opgewonden stemming hangen over wat er ging komen: de finale van LBL, La Redoute op 200km. Het ding is nog geen twee kilometer maar voor sommigen net te steil en te lang (lopen dus). Niet voor de Stoempers, met een paar krachtige rukken aan de pedalen waren ze boven bij de vijfde verzorgingspost van de dag (een appeltje dit keer, voor de dorst ?) Na de Redoute ging het laatste stukkie naar beneden naar Luik en is het een beetje uitbollen naar de finish. Bij de finish de stempelkaart afgegeven en het finishtasje gekregen. Met brevet, een LBL handdoek (handig !), bidon, oude FIETS-magazine en nog wat reclame voor cyclo's. Voor het startgeld (12,50 dacht ik) werd er iig veel geboden qua verzorging en ook de uitpijling was OK. Eigenlijk goed te doen als toertocht en als je een keer een lang stuk op de fiets wil zitten voor de Otztaler/Marmotte oid.

Trainingskamp Pyreneeen juli 2008 door de Kempenstoemper. Met als excuus dat er getraind moest worden ter voorbereiding op de Otztaler Radmarathon, had ik een vakantie voor het gehele gezien geboekt met een week in de Pyreneeen. De week ervoor hadden we in de Dordogne vlakbij Sarlat gestaan en daar had ik ook eea aan klimwerk gedaan. De Dordogne is natuurlijk geen hooggebergte maar vanaf het riviertje de Dordogne omhoog zijn er toch een aantal lekkere steile klimmen te doen. Na dit opwarmertje was het tijd voor het echte werk: de Pyreneeen. Uitvalsbasis was Sazos, een klein plaatsje met een camping 2 kilometer boven Luz-St Saveur, op de klim naar Luz-Ardiden. Vanaf deze camping heb ik een drietal keren naar Luz-Ardiden gereden. Dit is echt een mooie klim, lekker rustig, wat pittige stukken en op het eind mooie bochtjes naar de top. Helaas had ik pech, tot 3 x aan toe was de top bewolkt en dus geen uitzicht. Ook is de Tourmalet beklommen. Op een dag twee keer gedaan, ook vanaf La Mongie, een uitgeblust skidorp. Vanaf die kant ook weer de laatste 4 a 5 km in de mist gereden, tussen de geiten. Verder ben ik de Port de Boucharoe (2200m) opgereden naar de Spaanse grens, die je op 150m kunt benaderen. Je ziet vanaf de weg de steen die de grens markeert. En ook de laatste mooie kilometers naar de Pont d'Espagne zijn bedwongen. Mooi gelegen in een kloof met watervalletjes en hairpins. Om te fietsen is Luz-St Saveur een mooie uitvalsbasis (heeft ook al eens in het tijdschrift Fiets gestaan) van waaruit je 4 beklimmingen kunt doen. Wanneer je de moeite neemt om terug richting Lourdes te rijden kan je onderweg ook nog de Hautacam doen en/of Pont d'Espagne. Wat opviel was dat in de middag er zich meestal wat wolken als watten rond de toppen nestelen waardoor het uitzicht waardeloos wordt, voor de rest prima temperaturen en ook om mooie wandelingen te maken.

Datum: 29 juni 2008, lengte 210km door Limburg, verslag door de Kempenstoemper. Omloop Math Salden 29 juni 2008 Vroeger heette deze toertocht de omloop van Zuid-Limburg en werd er gestart vanuit het nabij gelegen Geleen. Waarschijnlijk ivm sponsorperikelen werd er nu vanuit Limbricht gestart en wel vlakbij het kasteel. Voor de 210 km moest er voor 8:30 gestart worden van de organisatie en precies 2 minuten voor die tijd zaten Stoemper Marcel en de Kempenstoemper op de fiets. Inschrijven verliep vlot en er was ook een fietsenstalling met bonnetjes, prima dus. Na een aanloopje van een 30km olv de klitsieparket-brigade, doemden de eerste serieuze schermutselingen op: de Cauberg en de Geulhemmerweg in Valkenberg. Vervolgens werd er een tijdje rond het plateau van Margraten gekoerst alwaar te merken was dat er een pittig windje stond. Als tussendoortje stond de Dodemanweg vanuit Wijlre op het programma. Intussen was de zon er ook bijgekomen zodat er ook aan de kleur gewerkt kon worden. Na de stempelpost bij cafe de Bosrand (60km) werd er een Belgisch uitstapje ingelast en eindigden we uiteindelijk in Epen aan de soep na 110km. De soep moest wel uit eigen zak worden betaald want de verzorgingspost was pas op 170km gepland. Net voor de fanfare vertrokken beide stoempers uit Epen over de Camerig richting Vaals. Na Vijlen begon de 210 km tocht aan zijn finale met de Kruisberg, de Hulsberg, Eyserbosweg en de Fromberg. Bovenop de Fromberg was de verzorgingspost ingericht met sportdrank en wafels. Na een aantal wafels en met bijgevulde bidons, het was intussen warm geworden, werden de Karstraat bij Ransdaal, een vals-platstuk met wind tegen bij Klimmen en een hopje bij Schinnen nog weggetrapt en was de tocht na 212km en binnen de 8 uur volbracht. Voorwaar een mooi moyenne van zo'n 27 per uur. De fietsenstalling was intussen opgedoekt maar er waren dan ook enkel de 210km rijders aanwezig. Op de parkeerplaats waren de toezichthouders ook al verdwenen wat niet volgens de belofte was, beetje jammer. De tocht was prima uitgepijld en ging over de rustige wegen van ZuidLimburg. Beoordeling: 8 punten.

Trainingskamp Ventoux, door de steekpenningmeester

Zondag 25 mei was er dan eindelijk de eerste gezamelijk rit. Verzamelen in Heerde voor circa 100 km. Vrijwel de gehele stoempersklub was aan de start verschenen. De een met wat meer trainingskilometers dan de ander. De regen die het zuiden van het land al uren had geteisterd hield gelukkig precies voor Heerde op waardoor het parcours kurkdroog was en de slicks niet hoefden te worden gewisseld voor natweerbanden. Het eerste uur werd onder een strak tempo langs de Ijssel weggetrapt, waarna de eerste heuveltjes opdoemden. Na zo'n 80 km draaiden Rene en Oscar af richting koffiestop in 4-houten. Met 5 man werd nog een pittig lusje met een prestigeklim richting Echoput gemaakt. Peter bleek de beste benen te hebben, op de voet gevolgd door de verderlichte Scott van Foppe. In Vierhouten weer herenigd met de afvalligen, werden de laatste km's na Heerde ingezet. Daar wachtte ons een overvloedig maal met veel pasta en lekkernijen, waardoor de verbruikte calorie�n er snel weer bij gegeten werden.